Ryan T. Higgins is een singer-songwriter, gitarist en custom gitaarbouwer uit de Pacific Northwest. Hij studeerde muziek aan het Centralia College en was student aan het Musicians Institute in Hollywood. Als muzikant levert Higgins energieke Roots Rock, Blues en Americana. Hij treedt solo en met zijn volledige band op in het hele noordwesten, waarbij hij gebruik maakt van originelen en unieke interpretaties van klassiekers.

Na in de afgelopen jaren met horten en stoten (en vrienden) te hebben gezwoegd in zijn thuisstudio, is er eindelijk Higgins’ debuut soloalbum, ‘Mad Love’. Van de 12 nummers op de tracklist  zijn 8 originele nummers en 4 opnieuw ontworpen covers, waarbij de muzikant een pad koos doorheen een landschap gekleurd door blues, rock, country en soul. Higgins speelde alle instrumenten op het album (zang, gitaar, bas, keys) met uitzondering van de drumtracks, die werden gedaan door voormalig bandlid Rick J. Bowen.

Het titelnummer “Mad Love (I Want You to Love Me)” en de afsluiter “Champagne and Reefer” zijn nummers van de “great” Muddy Waters, die zowel dienen als een stilzwijgend eerbetoon als hulp voor de nummers die er tussenin komen. Het titelnummer is een solo trip die Higgins maakt op de psychedelische stonerrock-snelweg, gevoed door een slinky groove en superfuzz-gitaar met knipoogjes naar Hendrix en Zeppelin. De afsluiter, “Champagne and Reefer” die tot de essentie werd gedestilleerd, is door de eenvoud een eerbetoon aan het origineel. ​“And I Suffer”, de eerste original, is een intrigerende gruizige slow blues, waarin de hypnotiserende drive van bas en drums sterk contrasteert met de met galm doordrenkte gitaar. Een informeel gesprek met een oude bassist is de basis voor de honky-tonk rocker “Never Been to Reno”, inclusief het verhaal over pech en problemen. “Lonesome Dog” vervaagt dan de grenzen tussen surfrock en een blues rumba. Een verrassend hoogtepunt op het album is het tedere “It’s Time and I Can Feel It”. Het is een wanhopige langzame blues, die door Higgins met overtuiging wordt gebracht en waarin hij T Bone Walker in zijn hoogtijdagen met klasse interpreteert. De Johnny Cash-standaard “Folsom Prison Blues” krijgt een Bourbon Street-achtige update, met Bowen die een funky party aflevert in plaats van de standaard treinbeat en Higgins die de leadgitaar in Jerry Garcia-stijl doet. Daarna moet er op “When It Comes to Love” gerockt worden, terwijl de instrumental “Bobo Gogog” ons even relaxt laat meedrijven en het akoestisch gedreven “Maybe It’s Time” een mooie sentimentele, maar actuele versie van een  Jason Isbell nummer is. Het tempo gaat terug omhoog op de vette shuffle, “City Love” waarbij Higgins’ slide-gitaar de hoofdrol speelt. “Daddy’s Little Kitty” tenslotte is -wat de titel laat uitschijnen- een opwindende, swingende en onweerstaanbare jumpblues.

“Ryan T. Higgins' studio debut, 'Mad Love' is a powerful album, showing what one man can do given time, the tools, determination and with a little help from his friends…”

Eric Schuurmans

‘MAD LOVE’: tracklist: 01. And I Suffer – 02. Never Been to Reno – 03. Mad Love (I Want You to Love Me) [Muddy Waters] – 04. Lonesome Dog – 05. It’s Time and I Can Feel It – 06. Folsom Prison Blues [Johnny Cash, 1953] – 07. When It Comes to Love – 08. Bobo Gogog (instrumental) – 09. Maybe It’s Time [Jason Isbell] – 10. City Love – 11. Daddy’s Little Kitty – 12. Champagne and Reefer [Muddy Waters] | Music/Lyrics: Ryan T. Higgins, or as [noted] | Engineered, mixed & produced by: Ryan T. Higgins | Credits: Ryan T. Higgins: vocs, guitar, bass, keys / Rick J. Bowen: drums, bvs 

Discography RYAN T. HIGGINS: Mad Love [2023] |